Can demeli
Sormadılar vaktin bulutunu
Haykırdılar sensiz olur mu Can diye ağlayanlar vardı Bugünü çoktan unuttu Günleri yedik yedik ezelden Kalmadı çarık eskimsi bezden Ana kokusu histen taa derinden Bugünü dostlar çoktan unuttu Etrafımda doludur kulun İncisi görünürde öyledir tersi canisi Sabri seçen çok hep mi böylesi Yinede yılgındır benim gibileri Lokmana sordular varmı taşın Ağarmış saçın yüzün nakışın Selamı salmışlar toprak sırdaşın Koklaşam da gelmez benim Baharım figana salsamda gelmez Yurdum ahvalim İbrahim KANDAMAR 21.02.2013 |
Haykırdılar sensiz olur mu
Can diye ağlayanlar vardı
Bugünü çoktan unuttu
Günleri yedik yedik ezelden
Kalmadı çarık eskimsi bezden
Ana kokusu histen taa derinden
Bugünü dostlar çoktan unuttu
Etrafımda doludur kulun
İncisi görünürde öyledir tersi canisi
Sabri seçen çok hep mi böylesi
Bu şiir, hayatın acımasızlığına ve dostlukların yalancılığına dair bir yakınmadır. Şair, zamanın hızla akıp gittiğini, sevgilisinden ayrıldığında kendisiyle birlikte ağlayanların bugün onu unuttuğunu, eskiden değer verdiği şeylerin artık önemini yitirdiğini, etrafındaki insanların ikiyüzlü olduğunu ve sabrını sınadığını anlatır. Şair, bu duruma karşı çaresiz ve kederli hisseder. Şiirin sonunda, sabri seçen çok hep mi böylesi sorusuyla, sabredenlerin hep haksızlığa uğradığını ima eder.
KUTLARIM.