gözkapaklarının sevecenliği altında parlayan o nurlu ışığın yolu değil mi beni sana çeken kaldır kirpiklerini çek oklarını yüzümün kederli çemberine
unutuş şarkılarını fısılda haydi kızıl şafaklara yağdır hüzünleri haydi durma mor gömlekli sabahlara uyku çıplaklığı içinde tüm yağmurlar ıslatırken yüzümü her şey yeniden ölür her şey yeniden küser yeniden ağlar geceler
unutuluş yankılanan o soğuk gözlerde
artık ölü kırıntılarında mevsimin son yaprakları birazdan karlar düşer oturduğum ıslak bankın panjurlarına sözcükler birikir gri kelimelerin tozlu kambur tamburuna parçalanmış ne varsa eskir eskir suda ve toprakta
ah! o yeşil çamların eterik bedeninin çekim gücünde açan som güneş umut var mı söyle! söyle! karınca sürülerinin alnından çıkarak yürüdüğüm o sarp yollarda
karartırılmış aynaların yüzsüzlüğünden tırmanan velut acılar durmayın parçalayın dilimi dudağımı
ufalanmış yıllarda buruşuk anlarda geziyorum hayalin hep başucumda bir kuş kadar ölüyüm bir tapınak kadar soğuk ecel kadar uzun ayrılık saplandı kalbimin en dibine
kayıp aşkın merkezi savruldum savruldum sonsuzluğa yitirilmiş aklımla faydası yok hayıflanma vurgusunun kelimeler diziliyor boynuma aşk inliyor boğuk hırıltısında
döndü leylekler yuvalarına beyaz kanatlarından ırmaklar akıyor benimse kurudu kollarım yakıldı aşk ormanlarım ölüyorum ölüyorum! yaşayan bedenler arasında
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
HATIRALARIN EN DERİNDE şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
HATIRALARIN EN DERİNDE şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Umut var olmasına var da... aşka dair itiraflar öylesine derin/içsel ve keskin ki o aşk ormanlarını yakan senin ateşin be sevgili fly senin ateşin... (: ama benden küçük bir sır sana yaşayanların arasında ölüyken dolaşabilme yetisini kazandığın an kalbindeki siyahın sana yaşatacağı hazlar da bi başka oluyor demedi deme....
Hahahaha...... e hadi o zaman ne bekliyosun bir an önce öl ve katıl aramıza şair ... tüm o basiretsizlikleri yaşamın sırtına yükleyen nefes olanlardan olma . Bizlerin gezindiği boyuta bir isim arayışım var bu aralar kendi metrix imizi evrensrlleştirme çabasındayım... Mümkün olmasa dahi güzel hayali (:
insan öyle bir varlık ki...bazen hiç bir sırrın kapısını açamadığını çok iyi biliyor ve öylesine yaşamayı seçiyor sanki..."yaşayanların arasında ölüyken dolaşabilme yetisini kazanmak" bi lmiyorum tabi nasıl bişi ...mutlaka vardır bir hikmeti ...ben daha çok ölülerin içinde yaşıyormuşum gibi hissediyorum çünkü öyle yüzeysel yaşıyor ki insan dünya telaşesinden şöyle sabah kalk işe git akşam gel yat bir iki dizi film seyret yemeğini ye geçim derdi sıkıntısı çocuklar vs vs..o kadar yük var ki insanda dış dünya zaten kaos savaşlar depremler hastalıklar vs...
ya insan dünyada olduğunun yaşadığının bilincinde değil çoğu zaman bir de unuttum insanın kişisel hırsları bencillliği... yok mu işte...
işte ne nefes aldıklarının farkındalar ne de şu güzelim dünyada ki her şeyin her canlının hatta her cansızın bile varlığının titreşiminin olağanüstü yaratılış gücünün farkında değiller
ve kısa süre de buradayız değil mi zaten üç günlük ömür bağlanıyoruz bir de her şeye sevdiğimize sevdiklerimize evimize eşyamıza çocuklarımıza
her şeye ama her şeye çok bağlanıyoruz halbuki hiç biri bizim değil biz sadece misafiriz diğer gelip giden insanlar gibi...
özgür değiliz işte...bu bağımlılıklardan ötürü ve gözlerimiz kapalı bilincimiz hala çok gelişmemiş ya da körelmiş gerçekleri algılamayacak kadar
bir illüzyonun içindeyiz aslında
fark edenler var mı bilmiyorum yoksa onların çoğu da laf salatası yapıp kendilerini kandırıyor olabilirler..zaten tüm dünya geneli bu atmosferin dışında olsa...savaşlar olur mu dünyanın bir kısmı tıka basa yerken bir kısmı açlıkta ölebilir mi offf ...çok karmaşık aslında
insan var olabilmenin güzelliğini ne zaman fark edecek ki sadece fizik bedenimiz yok ki ruhumuz nasıl güzel...ruhun da yaşamaya hakkı var var olmaya hakkı var tabi
ama biz ortalamayı bilmiyoruz ya
işte ya fiziksel bedende takılıyoruz ya ruhsal bedende...
sonuç hep yarım kalıyoruz hep eksik bunu başaranlar var mı bilmiyorum vardır belki nadir insanlar belki...
ya sabah sabah çenem düştü uzattıkça uzatrtım af ola
Bir ölünün mezar türküsü yankılanıyor sokakta ve kimse görmüyor yaşamdan bir eksilen olduğunu kimse bağırmıyor bir eksilen var diye...
Yaşamda ve aşkta umuduğunu bulamamak hepimizin yaşadığı bir durum ve sanki umutlarımızla acılarımız yarışıyor adeta
insan umut yanını hüzün ve acı yanımızdan daha diri tuttuğunca tutunuyor yaşama ve Sanki aşkın kanunu gibi bir taraf hep çok sever öteki taraf umarsızdıır...
Tebrik ederim şairim Her dizesi ayrı bir hüzün damıtıyor Emeğine Yüreğine sağlık
Çok güzeldi şair... Sevgimle.