ben müslümanlara yıllarca hizmet ettim diyordu,
şimdi ağlıyorum teselliye kalkmayın beni diyordu,
ağlamam o eski günlere özlemim dendir,diyordu
eskiden etrafın çok canlıydı, hareketli ve cıvıl cıvıldı,
kaldırdıkları, o oturaklarda müslümanlar tanışırdı,
cami şadırvanındaki dostluklar ömürlerince sürerdi,

şimdiki halim çok acı,anlatınca üzüleceksiniz diyordu
musluklarımı kapattılar yanıma kimse uğramaz oldu,
müslümanların güzel söz, sohbetlerini özledim diyordu,
camilerden de tesbihleri kaldırmışlar,üzüldüm diyordu,
bende sohbet edenlerin ellerinde güzel tesbihler vardı.
bunları kaldıran korkarım ki, yahudilerin bir projesiydi,

sonra,ben şunları da gerçekten çok çok özledim diyordu,
güvercinler,serçeler etrafımda uçuşur bana neşe verirlerdi,
çocukların çok güzel seslerini,duymamam üzüyor diyordu,
değer verilirdi,insanlar,çocuklar bende buluşur,tanışır lardı.
şimdi bunların hiç birisi yok,hıçkırık larim, bundan diyordu.

ABDULKERİM KAYA.EMEKLİ VAİZ.06.02.2024.ANKARA.