Dur..!
Dilsizdir yalnızlığım...
Dön diyemez...
Ve dahi küskündür güne,güneşe...
Adım atmaz bilirim bedenim varlığından bir adım öteye...
Nefret etmeden ve ölmeden,
İsimsizleşmeden varlığım,
Anlamını yitirmeden bekle...
Dinle..!
İçimde bir ben kayboluyor gitme..!
Gözlerim küsüyor bedenime...
Bak diyor gözlerine...
Bak yitirdiğin gençliğine...
Tüm bildiklerim veda ederken zihnime...
Tüm ezberlerim de silindi gidişinle...
Ve benim diyebildiğim herşey...
Bir ben kayboluyor içimde...

Bu şiir, yalnızlık, ayrılık ve özlem duygularını anlatan bir metindir. Şair, sevdiği kişinin gidişine dayanamayan ve kendini kaybeden bir durumda olduğunu ifade eder. Şiirde, yalnızlığın dilsizliği, güneşin küskünlüğü, bedenin adımsızlığı, gözlerin veda edişi gibi imgeler kullanılır. Şair, sevdiği kişiye dönmesini istediğini, onun için beklediğini ve dinlediğini söyler. Ancak, sevdiği kişiye bakmasını da ister. Bakmasını ister çünkü onun da gençliğini yitirdiğini, tüm bildiklerinin ve ezberlerinin silindiğini düşünür. Şair, şiirin sonunda kendinden emin bir şekilde değil, çaresiz bir şekilde "bir ben kayboluyor içimde" der. Bu da onun sevdiği kişiye olan bağımlılığını ve acısını gösterir.
KUTLUYORUM ÜSTAD.