UMUDU KAHKAHALARLA GÖMDÜM...
Zehir kustum gözlerimde,
Bir hayale yetmez iken muradım, Bin kabusa uyandırdım kendimi.. Elleriyle karanlığa uzanan bir çocuk gibi, Sarıp sarmaladım yasak olan ne varsa... Başkalaşmış bakışlar arasından geçerken yalın ayak, Aydınlığa sundular beni... İstemem dedim sessiz lisanla. İstemem..! Işığın canımı yakmasından usandım. Usandın Güneş’i her gün kutsamaktan... İçimdeki son maviliği de kurban edip, Sessizlik lisanında griye söz verişim geldi aklıma.. Kap kara kesilirken gönlüm, Umudu kahkahalarla gömdüm... Söylediğim tüm sözlerin altına koyu çizgiler koyarken, Andığım,hatırladığım değildi artık... Kaskatı sözlerle beraber ayakladım gönül hanemi... Sevme! Dedim... Bak sevdiklerin ne hâle getirdi bizi...(YEP)🇹🇷 |