VATANDAŞ!
VATANDAŞ!
Gezinirdi gönlün yüzde yüzlerde Hayâller kurardın yüce düzlerde Kalp kırıldı, yaş belirdi gözlerde Sukût-u hayâle daldın vatandaş! Zannettin ki zulüm sona erecek Sayın yetkililer hakkım verecek Yüzüm ağaracak gözüm görecek Merdiven altında kaldın vatandaş! Seni doğduğuna pişman etmişler Hayâline bile düşman etmişler Havagazı ile şişman etmişler N’oldum’un delisi oldun vatandaş! Lâ havle deyip de geçmeseydin ya Muhannet suyundan içmeseydin ya Mevsimlik bir çiçek açmasaydın ya Bin yıllık çınarda dal’dın vatandaş! Davulun sesleri uzaktan hoşmuş Tellal çağırınca emekli koşmuş Ulufe sandığın bu işler boşmuş Uçan balon gibi soldun vatandaş! Dost olmak istersen dostun biriyle Işığın saçmalı gönül nuruyla İftihar etmeli kendi yeriyle Dost diye kimleri bildin vatandaş! Kader mi, keder mi, nasıl bilirsin Gün be gün hayatta geri kalırsın Kendin ettiğini nice bulursun İş’te yediveren gül’dün vatandaş! Çalışırken sorulurdu hatırın İşe yarıyordun vardı getirin Emekli olunca dendi oturun Pilin bitti artık öldün vatandaş! Murat Kahraman Murâdî 01.02.2024/İst. |