İNSAFSIZ RÜYALAREy can Sen miydin vakitsizce dünyama giren Öylesine destursuz zamansız izinsiz Ve henüz Gözlerim uykuya doyamamışken Sabah mahmurluğunda yüreğim. Ölesiye alışmışken sıcaklığına Teslim olmuşken şartsız Sana Gelişine Gülüşüne Seher vaktindeki düşüme gelişine Sevinmişken küçük bir çocuk gibi Şimdi nasıl alışayım Bu rüyanın bitişine Hayallerimin yitişine Söylesene ey can Bu hangi kâbusun diyetidir Bana ödettiğin Bu karanlık gece Bu ıssız şehir Bu kimsesiz sokaklar Ve tek başıma çile doldurduğum Kalbimin müebbet hanesi Sigara dumanı ve loş ışıklar içindeki hücrem. Hepsi yokluğunun eseri. Bazen gözlerin gelir aklıma Ve o ışık saçan gülümsemen Sen ki camı kırık penceremden sızan ışık Bil ki Güzel rüyam bitse de Hayalin çekip gitse de Vakit sabaha yetse de Bu yürek her daim sana aşık. Devrimî (ilker murat çinitaş) 31.01.2024 Mamak |