Ormanda insan yok tek bir yanlışta
Düzeni bozan yok tek bir övgüde
Kimse usanmaz yok tek bir kanmışta
Hiç bir şaşma da yok tek bir görgüde

Tarzan girer ormana gün geliyor
Jane gelince yasağı deliyor
Artık doğru yanlış demez eliyor
Aşk diye diye doğuyor duyguda

Artık korkuyla tanışır her canlı
Onu yenense kahramandır şanlı
Keyfi öldürür olur katil zanlı
Ortaya çıkar böylece sorguda

Ağaçlar kesilir çalan çalana
Kimse dur demez haksızlık, talana
Gerçeği bilse de kanar yalana
Doğruymuş gibi sanılır kurguda

Bu şiir, ormanın doğal dengesini ve insanın ona müdahalesinin sonuçlarını anlatıyor. Şair, ormanda yaşayan hayvanların ve bitkilerin insanlardan daha uyumlu ve mutlu olduğunu söylüyor. Ancak Tarzan ve Jane'in ormana gelmesiyle birlikte, ormanın kuralları değişiyor. Aşk, korku, şiddet, yalan gibi duygular ormana giriyor. Şair, insanların ormanı tahrip ettiğini, haksızlığa göz yumduğunu ve gerçekleri görmezden geldiğini eleştiriyor. Şiirin sonunda, insanların ormanı kendi kurgularına göre şekillendirdiğini vurguluyor. Şair, bu şiirle hem doğaya hem de insana dikkat çekmek istiyor.