CENNET KUŞUMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Erkekler hep bir oğlu olsun ister amma en çok kızlarını severler. Kız çocuklarıda babalarına çok düşkündür...
İşte bir babanın dilinden kızını, canparesini nasıl kaybettiğinin hüzün dolu hikâyesini babasının ricası üzerine mısralarla anlatmaya çalıştım.
CENNET KUŞUM
Rabb’im verdiğini geriye aldı, Kadere boynumu büktüm ağladım... Kuzum gitti bana acısı kaldı; Gönlüme bir ateş yaktım ağladım... Annesi al dedi, uyumuş kuzum, Sararmış benzine takıldı gözüm, Dedim, çoktan uçup gitmiş can özüm; Titredi dizlerim, çöktüm ağladım... Yanına düşmüştü minicik kollar, Solgun yanağında kalmamış allar, Koştum yalınayak uzadı yollar; Kalb’imi yerinden söktüm ağladım... Doktor, güvendiğim dağları yıktı, Dedi, kalbi çırpınmayı bıraktı, Rabb’im ona ipek kanatlar taktı; Doktorun yüzüne baktım ağladım... Beyaz giydirdiler gelinlik gibi, Yeşil bağladılar alınlık gibi, Hafif bir yel esti serinlik gibi; Cennete bir fidan diktim ağladım... Yıllar geçti yaralarım sızlıyor, Zaman geçirmiyor, sanki tuzluyor, Gönül hâlâ gelir diye gözlüyor; Kapıya bacaya çıktım ağladım... Gönül, için için yanarda tütmez, Yanan yerde çiçek açmaz, ot bitmez, Bu dert beni ölene dek terketmez; Yıllardır dişimi sıktım ağladım.... Kuzum, bu ayrılık ölümden beter, Yasemin’im kokun burnumda tüter, Mevlâ diler birgün, bu hasret biter; Gözümün nur’unu döktüm ağladım... Göçüp gittin en günahsız çağında, Bilirim, gezersin cennet bağında, Öyle mutlusun ki rüyalarım da; Uyandım, yanımda yoktun ağladım... Nazik bedenini uyuttu toprak, Üstünde ot bitti, kapattı yaprak, Kara duman gibi gönlümde firâk; Bulanık sel gibi aktım ağladım... Her kulun gönlünde ayrıdır derdi, Mevlâ’m her kuluna başka dert verdi, Hicranî, dünyada kim sefâ sürdü; Bütün bentlerimi yıktım ağladım.... Nûriye Akyol 14/12/2022 Değerli Üstadlarıma: Teşekkür ediyorum. Oturup yaslandım mezar taşına, Karışmış duygular gözüm yaşına, Yanağımı koydum kabir döşüne, Derin derin ahlar çektim ağladım... ---------Nurettin GÜLBEY Her gece hayâlin uykuma geldi, Hayâl olsa bile,cana can verdi, Yokluğun hayata,siyah tül gerdi, Başımı yorgana,soktum ağladım. ......Tuğal KÖSEMEN |
Hayâl olsa bile,cana can verdi,
Yokluğun hayata,siyah tül gerdi,
Başımı yorgana,soktum ağladım.
......Tuğal KÖSEMEN
İnsanın evlâdını kaybetmesi,onun hayattan kopması,insan için acıların en büyüğü.
Allah kimseye evlât acısı vermesin.
Değerli şaire,acının büyüklüğü kadar,duygu yoğunlüğu da o kadar büyük bir şiir olmuş.
O baba için o acı o kadar ağır ve taşınmaz ki,
Rabbim dayanma gücü versin.
Bu değeri ölçülemeyecek kadar büyük şiirinize izninizle bende naçiz bir dörtlük ile eşlik etmek isterim.Baba'ya sabırlar dilerken,sizi de en içten duygularla,yürekten kutlarım.
Saygıyla esenlik dilerim.