Soykırım cehennemi
Mazlumlar evsiz barksız açlıkla sınanmakta
Kurulmayan sofrada tencerede aş üşür Gözlerinin önünde çocukluğu yanmakta Alevler yükselirken sıcağında kış üşür Onca canı kefensiz attılar en derine O ân kıyamet koptu gök çöktü üzerine Ölümü arzuladı evladının yerine Yüreği kavrulurken gözündeki yaş üşür. Nerde kaldı söyleyin merhamet nerde hani Gece gündüz kan içer kana doymayan câni Maverâda hesap var unutma dünya fani İnsanlık imtihânda beyin kanar düş üşür Yaralı avucunu yakar gözünün nemi Vücudunu demlerken itlerin mermi demi Gazzede kurulmuşken soykırım cehennemi Ve minik bedenlerden mezar yanar taş üşür Yılın ilk şiiri 24.01.2024 Vuslatı kelâm Hatice Ayşe Hasan |