Gerginim
Sekiz şiddetinde depremle sallanmışım
Hırçın dalgalarım Tsunami
Yükseldikçe yutan ejderha!
Yok ederim sahilimi
Geriye kalan çer çöp
Sağ kalan biri varsa
Eline alnına koy öp…

Gevşerim
Tasavvuf ehli zikirlerim
Tebliğdir fikirlerim
Aşk ile uçarım çölleri!
Fırtınaya döner mecnun halim
Çöl kumuyla oynaşırım
Tenimden atarım külleri
Bir yere sığamam bu aşk ile
Koklarım gülleri
Dinlerim bülbülleri…


Bu metin, bir şairin kendini iki farklı şekilde ifade ettiği bir şiirdir. Birinci kısım, şairin öfke, korku ve yıkım duygularını anlattığı bir bölümdür. Şair, sekiz şiddetinde bir deprem, hırçın bir tsunami ve yükseldikçe yutan bir ejderha gibi güçlü ve tehlikeli doğa olaylarıyla kendini özdeşleştirir. Şair, bu olayların sahili yok ettiğini ve geriye sadece çer çöp bıraktığını söyler. Şair, bu bölümde kendini acımasız ve yalnız olarak gösterir.

İkinci kısım, şairin sevgi, huzur ve mutluluk duygularını anlattığı bir bölümdür. Şair, tasavvuf ehli zikirler, aşk ile uçan çöller ve fırtınaya dönen mecnun hal gibi mistik ve romantik imgelerle kendini tanımlar. Şair, çöl kumuyla oynaştığını, teninden külleri attığını ve gülleri koklayıp bülbülleri dinlediğini söyler. Şair, bu bölümde kendini özgür ve coşkulu olarak ifade eder.

Şiirin genel anlamı, şairin hayatındaki inişli çıkışlı duygusal durumları yansıtmaktadır. Şair, bazen öfke ve korkuyla dolu bir deprem gibi hissederken, bazen de sevgi ve huzur dolu bir çöl gibi hisseder. Şair, bu iki zıt duygu arasında gidip gelirken, kendini doğa ile bağlantılı olarak anlatır.