Şiiriniz gerçekleri yansıtıyor. Bazıları şair olmayı kolay sanıyor, kafiyeyi ölçüyü tutturdu mu, şiir yazdım sanıyor. Oysa şiirde duygular düşünceler şiirsel olmalı, benzetme ve söz sanatlarına yer verilmeli, gerçekleri dümdüz anlatmamalı, sezdirmeli, bizi hayal dünyasında gezdirmeli...

Seni kim kurtaracak şairim itfaiye mi?
Bozarsın kelimeler zorlanan kafiye mi?
Başına ördüğün ip antik tuhafiye mi?
Dışarıda sis oda duman göz gözü görmez

Doğayı inletir ney masana dökülmüş mey
Nedir seni böylesi usandıran hain şey
Terörist dünyaya dert, derdi veren olmuş bey
Dışarıda sis oda duman göz gözü görmez

İnsan mutlu yaşasın diye öğüt vermeye hazır
Yetimin imdadına oluyorsun hep Hızır
Bu yüzden mi dağıttın bulamıyorsun huzur
Dışarıda sis oda duman göz gözü görmez

Bu şiir, bir şairin hayatın zorlukları ve acıları karşısında hissettiği çaresizliği ve yalnızlığı anlatıyor. Şair, kendini kurtaracak bir güç bulamadığını, kelimelerin ve şiirin ona teselli vermediğini, hayatın anlamını kaybettiğini söylüyor. Dışarıda sis oda duman göz gözü görmez mısrası, şairin hem fiziksel hem de ruhsal olarak görüşünün kapanmasını ve umudunu yitirmesini simgeliyor. Şair, doğayı ve insanları acı çektiren terörizm gibi kötülüklerden de bahsediyor. Şair, insanlara iyilik yapmaya çalıştığını ama bunun da ona huzur getirmediğini ifade ediyor. Bu şiir, şairin hayata küsmüş bir ruh halini yansıtıyor.