İNSANLIĞIN FİRARI
İNSANLIĞIN FİRARI
Esrik bir gece gezinirken umutla izbe sokaklar bile utandı kimliğinden sabaha bakiye kalan gecenin iğrençliği birer birer düşerken çürüyen onca ceset kirlenmiş toprağa inat gömülüyordu gözlerimde tedirgin ve elaşla hazırlarken kendini katliam seviyorum söylemleri firara çıkıyordu yüreklerden ölüm nefret kin ve kan Azrail’i oluyordu koskoca insanlığın aydınlıktan tedirgin başka bir mezarlıkta defnederken geceyi karanlıklar aranıyordu kaybolan insanlık kurşun sesi duyulur duyulmaz Çankaya da vuruldu tokca bir anons sesi meclis civarında görüldü yaşama veda ederken insanlık apar topar defnedildi gözümde henüz kuşluk vaktiydi acı bir siren sesi uyandırırken güneşi belki başka semtlerde farklı gerekçelerle ar damarı çatlayan insanlığın namazı kılınıyordu Efkan ÖTGÜN |