KAÇIŞ
Koyulaştı başakların sarısı
Kırgın idi bugününden önceye Kendisi, çocukları, karısı Gitmek için yürüdüler geceye Pek hoşnut değildi kendi işinden Sürükledi sevdiğini peşinden Kaçmak istiyordu ki geçmişinden Sığınmıştı gönlündeki eceye Eşi anımsayıp durdu, örneğin; Çocukluğu, gençliği, yapılan düğün Acıktıkça çocukları üç öğün Su veriyor tencerede göceye Uzakta kaldıkça kendi köyleri Gerildi sinirler ve heyheyleri Düşünüyor diye garip şeyleri Kızıyordu gözü yaşlı zevceye Bir ev tutacaktı iş de bulacak Her akşam kapıyı mutlu çalacak Çocuğuna bisiklette alacak Vardıkları zaman büyük ilçeye Göründüğü gibi değilmiş gayrı Kimsenin kimseye olmuyor hayrı Anlatılan ayrı yaşanan ayrı Böyle yazdı her bir şeyi günceye Ne o şehri sevdi ne onu şehir Anlattı ne varsa hayata dair Ağladı, Coşari denilen şair Yükleyince dertlerini tümceye 06.08.2023/Samsun İbrahim COŞAR |