Salıngaç…
Salıncakta bir kadın
Sallanıyor Uzak- yakın Sarı orman Ala ağaç Kızıl kayın … Belki; Sadece yağmur yağıyordu… Saçlarını rüzgâra asmış Omzunda mevsim ayazı İhtimallerinin çıplaklığında giyinmeyi unutmuş Belli ki hayli üşümüş Belki ağlamaklı… Kim bilir hangi sevda da unuttu Çocuk gibi Ten utangaçlığını Bir aynaya bakıyordu… Hüsnü sırrına sığınmış İçi ziyan parçacıkları Yalnızlığın benzi Vebali kara bir yüze asılı Şimdi hangi duyguya dokunsa Sallanır Kadın Uzak- yakın Küs göğün kanatları kadar derin Nurunu yoluyor Bir gidip Bir gelmelerin Senin memleketin gibi için Yaprakların dökülmesini bekleme Ruhsuz mevsim ertesinde Cemreleri Yokluğun uykusuna serptim Sisli bir yamacın gölgesi gibiyim Güneş olsa ısınamam Hangi yana uçsan Ala ağaç Kızıl kayın Ormanda yankı bulmaz adım |
Hüznün dallarına asılmış şiirler
bulut rengi şiirler
Kanatları kırık
Tebrikler kaleminiz daim olsun inşallah efendim saygılarımla