ŞİİRLE YATIP KALKTIĞIM ÇOK MU BELLİ...Zemherinin soluğunda üşümek nedir bilir misiniz? Ziyan olmuş ömrün her kımıltısında saklı iken umut Sağdıcım varsın olsun dünde kalsın Hani olur da ufukla s/özlenirim bir ara Yağmalanmışlığıma toz kondurmam Tozu da yerinden kaldırmadan Toz olup gitti bile. Bir şiirin na’şının ardından Kavurduğum helvası Şiirin hikâyesinden üreyen Yalnızlığımın tema’ sı Temas ettiğim illa ki hayal gücüm Eşlik eder sirenler Varsın olsun yazmak ve hüzün Olan biten işim gücüm Kalemi kırmadan Başımı yaslamadan da kaleme Kaile alınmasa da öyküm İki dudağın arasında aslında ölüm Yağan saçmalar ne ki? Yandığı kadar da ferim Bir ihanetin tarihçesi Ne de olsa: kendime yaptığım eziyetlerle övünürüm Katıksız yalnızlık Katıksız ömürlük açlığım Atladığım bir ip gibi Atladığım öğünlerim dünde saklı bir giz gibi Nemalandığımsa varsa yoksa sevgi Ruh eşim yaralı şehir Resmettiğim duygularsa muktedir Ve işte dikilesi söküklerim Bir terzi titizliği ile Kalemi batırıp çıkardığım Varsın meziyet addedilsin Kendime yaptığım zulüm Onca tefrika rafta Onca akit yasta Onca vakit çarçur ettiğim kadar ömrü Bazen bir veryansın Bazen bir aldatı Alıntısı şiirin Çalındığı kadar hayallerim Çalakalem bir yaşam benimki Miadım dolmadan Anne sesinde saklı cennet denen iklim Bazen neşri ömrün Bazen yazılası onca nesri Şiirle yatıp kalktığım çok mu belli? |