Bende figan başlar adını andıkça
Hüzün sular gibi yağar yağmur
Yüreğim deki fırtınalar kopar yerinden
Sen gittin gideli


Beni bu şehrin en tenha yerlerine koydular seni en derin çukurlara
Kımıldamadan durmayı öğrendim sayen de
Yara gibi tenim de bir korku

Sen orda bensiz
Ben burda sensiz hüznüm’e yağıyor Yağmur
Taş gibi oturdu kederin
Mıh gibi çakıldı yüreğime

Katlanma bu dünya ya ey kalbim
Satma sevdiğini şehirlerin göbeğine
Varsın olmasın kahven de telve
Bardağın da salep
Lavaş’ın da acılı ezme
Boş yere savurma kendini
Yediğin Lokmaların hesabını ödeme

Çık dağlara Tırmandıkca yücelsin sevdan
Hayatı bu kez sen mağlup et
Diyor içim deki sen

dağlarım yıkılmış,
Anadolu’dan bağrım koparılmış
Şimdi ben kime yaslanayım

Göçmen kuşları gibi ,arkama bakmadan geldiğim gibi gideceğim

Ruhumu taşlamayın lutfen


Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler