FİGANBende figan başlar adını andıkça Hüzün sular gibi yağar yağmur Yüreğim deki fırtınalar kopar yerinden Sen gittin gideli Beni bu şehrin en tenha yerlerine koydular seni en derin çukurlara Kımıldamadan durmayı öğrendim sayen de Yara gibi tenim de bir korku Sen orda bensiz Ben burda sensiz hüznüm’e yağıyor Yağmur Taş gibi oturdu kederin Mıh gibi çakıldı yüreğime Katlanma bu dünya ya ey kalbim Satma sevdiğini şehirlerin göbeğine Varsın olmasın kahven de telve Bardağın da salep Lavaş’ın da acılı ezme Boş yere savurma kendini Yediğin Lokmaların hesabını ödeme Çık dağlara Tırmandıkca yücelsin sevdan Hayatı bu kez sen mağlup et Diyor içim deki sen dağlarım yıkılmış, Anadolu’dan bağrım koparılmış Şimdi ben kime yaslanayım Göçmen kuşları gibi ,arkama bakmadan geldiğim gibi gideceğim Ruhumu taşlamayın lutfen Ayşe Caniberk Gümüş kalpler |
Ruhumu taşlamayın lutfen..
Bazen gönül uçmak ister uzak diyarlara,göçmen kuşu misali.
Baharda geri dönmek heybemizde yeni şiirlerle,umutlarla .
Sevmek sevilmek biraz da bu dünyaya katlanma sebebimiz değil midir ..
Felsefi çok hoş dizelerdi.
Yüreğinize sağlık şairem,sonsuz tebrik ve sevgilerimle.
Esen kalınız hep ..