Bir yılın daha sonuna yaklaşırken,
Ne kadar da çok şey yaşandı,
Diye, düşünüyoruz bir sene içinde..
Bazen ise her şey sanki aynı,
Hiç geçmemiş gibi ömürümüzden,
Koca bir sene..
Her sene senenin sonuna varanlar,
Hepbirlikte olabilenler,
Ne kadar şanslı..
Farkında olmadan, yaşadığımız,
Onca güzel anı..
Kimileri veda ettiler sevdiklerine,
Dünya öyle bir yer ki,
Bilmiyorsun kime ne zaman
Ne olacağını..
İnsan sevdiklerinin kıymetini bilmiyor,
Çoğu zaman maalesef..
Hayat ya bu !
Elimizde değil zamanı durdurmak..
Geçecek, bitecek ömürler de..
Bize kalan, kalanlarla yetinmek..
Yeni doğanlarla sevinmek..
Yarınlara yine de, umutla bakmak..
Olgunlaşmak mı bu dersiniz..
İstesekte istemesekte,
Hayat er geç olgunlaştıracak,
Ve kabul ettirecek bizlere acizliğimizi..
Yavaş yavaş büyürken içimizdeki, çocuk..
Yine de meydan okuyacağız,
Deli damarımızla, ona..
Nefes aldığımız sürece,
İyi geçinmek zorundayız kendimizle,
Salma lüksümüz yok kendimizi..
Bir kere bırakırsa insan umudu,
Bir daha zor toparlar ruhunu..
O yüzden seveceğiz,
Yine yeniden, her şeyi..
Gökyüzünü, Güneş`i,
Denizi, karı, bulutları..
Yaşamayı seveceğiz doğamız gereği..
Çünkü insan sevgi ile var bu dünyada !
Sevgi merhem tüm yaralara..
Umut şifa ruhlara..
Yeni yıllın şerefine,
Güzellikler dolsun dünyamıza..
Umut eksik olmasın, gönüllerimizden
Ve gülsün yüzlerimiz acılarımıza rağmen..

Şiir: Gönül Çeşli
17.12.2023