5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1001
Okunma
bir ışık bırakmadın ya gönlümde
ne güneş doğsun tepende ne ay
hayat ne acı geliyor ıssız geceyarılarında
bir postmodern yalnızlık ki sorma
bu yalnızlık akşamında
sana bir duam
bir bedduam olsun
gözün hayata doysun
ne yalan söyleyim
dilimde kelimelerim
öyle kalakaldım
sesimi dinleyip
sesine yandım
gözümde bir fer bırakmadın ya
iliklerime kadar soğudum ya hayattan
sen de öyle hayat olasın
öyle dünya olasın
öyle fani
öyle geçici
bir zamanlar yarınsız düşleri kovalardı gözlerim
sen hayatın ta kendisiydin ve bana ne uzaktın
işte şuraya yazıyorum
olduğunu sandığım kalbine sesleniyorum
döndüğünde bu hayal evine ey hayat
sözüm yüzünde buz kessin
nefesin kesilsin
derdime dert kattın ya
ellerim ellerinde erisin
ey suyu bulanık nehir
bu dünya sende silinsin
Cevap Yaz