Küstü çiçekler Bahar gelmeden
Mevsimler küstü ,Kuşlar küstü
Çınar ağaçları sessiz, ve de durgun
Rüzgarlar küstü, yağmurlar küstü

Medeniyet zalim, acımasız bir Ordu
Dünyayı sevenlerin, mekanı ebedi yurdu
Eli kanlı, dumanı tüten bir zavallı
Korkak, Sürüngen zehirli bir yılan
Medeniyet Ruhu olmayan bir canavar

Mazlumlar , kutuplar kadar yalnız
Üşüyor bebekler , kış değil ,soğuk değil

kayışı kopuk bir gün gelir elbet
bir gün mutlaka ,
Savaş açmış medeniyet denen canavar
Aklı demir ,kalbi demir,bacakları demir
Namusu yok, imanı yok , insanlığı yok
Hangi çılgın Zincir vuracak kalbine

Şaşarım kahverengi gözlerine bakarak
içimi acıtan yüreğine ağlarım
Ne zaman konuşacaksın
Ne vakit yağar yağmur
Hangi bahar açar çiçekler

Ayçiçeği açacak yeniden ,
Güneş, doğudan doğacak yeniden
Kanlı dumanlar yok olup gidecek
Sevgi pınarından içeceğiz bir gün




Ayşe Caniberk

Gümüş kalpler