MEDENİYETKüstü çiçekler Bahar gelmeden Mevsimler küstü ,Kuşlar küstü Çınar ağaçları sessiz, ve de durgun Rüzgarlar küstü, yağmurlar küstü Medeniyet zalim, acımasız bir Ordu Dünyayı sevenlerin, mekanı ebedi yurdu Eli kanlı, dumanı tüten bir zavallı Korkak, Sürüngen zehirli bir yılan Medeniyet Ruhu olmayan bir canavar Mazlumlar , kutuplar kadar yalnız Üşüyor bebekler , kış değil ,soğuk değil kayışı kopuk bir gün gelir elbet bir gün mutlaka , Savaş açmış medeniyet denen canavar Aklı demir ,kalbi demir,bacakları demir Namusu yok, imanı yok , insanlığı yok Hangi çılgın Zincir vuracak kalbine Şaşarım kahverengi gözlerine bakarak içimi acıtan yüreğine ağlarım Ne zaman konuşacaksın Ne vakit yağar yağmur Hangi bahar açar çiçekler Ayçiçeği açacak yeniden , Güneş, doğudan doğacak yeniden Kanlı dumanlar yok olup gidecek Sevgi pınarından içeceğiz bir gün Ayşe Caniberk Gümüş kalpler |