KORKUYORUM
Kaçıncı yazışım yüreğimin hasretini
Kaçıncı paramparça oluşu gözlerimin her gece Bu ilk mektubum değil... dinmeyen rüzgarın uğultusunda Sana doğru uçuşan sararmış yapraklarla Bilmem kaç yüz kağıda damlayan Gözyaşından mürekkebim Pencerene uçup gelen kuşlarla susamış çaresizliğim Bil ki kanayan yüreğim koşuyor Sana her mektubumda Bir ezik şarkı söyler dudaklarım Olmasan da yanımda... seninle geçer her anım Akşamın simsiyah rengi çökmesin pencereme Yıkılır gider üzerime her köşesi bu evin Damla damla eririm gecelerde Ne teselliler dindirir yağmurlarımı Ne de dost selamları Büyür korkularım siyah gecelerimde Korkuludur o an köşedeki sokak lambaları Gecenin gözlerinden yağmurlar nasıl taşar Yokluğunun sokaklarına otağ kurduğumdan bu yana Bütün yalnızlıklar içerime çöküyordu Bir korkulu suskunluğun dibinde Kendini dinliyordu sensizliğim Sessiz sessiz kanıyordu içimdeki sesin Gün ışısa ne, ışımasa ne Gözlerimde kaskatı akşamlar Sana ulaştığında ucu yanık bu mektubum İyi oku güneş yanığı dizelerimi Haykırsam da duymuyorsun sesimi Ellerimi uzatsam karanlıktaki gölgelere Sen sanırım ama yoksun ! Gelecek misin ? Ya da ben görecek miyim ? Korkuyorum !!! Günay Koçak 12. 12. 2023 |
Yine güzel ve hüzünlü,dokunaklıydı şiir.
Kutlarım gönül sesinizi.
Saygıyla,esenlik dilerim.