varlıkla kavga edemezdim toprakla ömür yarıştırmazdım merak etmezdim şükür etmezdim isyan etmezdim ellerimde bombalanan imtihanlar feryadu figan ağlayan olmazdım hiç...
cenneti bilmezdim cehennemden korkmazdım incinmezdin kırmazdim acizlikten saçlarımı yolup sonsuz kâinata ve dengeye şaşırıp seni zikretmezdim seni sorgulamazdım azabından kaçıp merhametine sıgınmazdım...
bacaklarım eksik ellerim eksik gözlerim eksik bir mükemmelliyet barındırmazdı minnet duymazdım ruhunun emanetinin bu ağır yükünü azametinin güzelliğini kendi çirkinligimden ayırmaya çalışırken bu derece azap korkusuyla bacaklarım titremezdi
nasıl kıyacaksın anlamıyorum yakacak mısın ben doğduğumda ellerim minicikti geçti mi o günler sebebi günahlarım mı sen yaratmıştın beni minicik ellerim minicik gözlerim cennet kokumu içine çeken annemin kucağında bana cevap versene nasıl yakacaksın nefsi sen vermedin mi hatayı sen yaratmadın mı şeytanı sen dikmedin mi karşımıza kaderi sen kademleyip sırlamadın mı günahsız gözlerime meleklerin ve muhafızlarınla sahip çıkmadın mı hangi günah senin azametinden büyük olabilir ki ne yapmışız da koskoca kâinatı arzı etkilemişiz ki...
küntü turaba diye feryat edişimiz senin rahmetinden büyük mü bizi sonsuz eleme nasıl yitersin yarın azap ederken bilmiyordum diyeceğim şeyler rahmetinden büyük mü o günkü çaresizliğim aldanmışlığım acizligimden değil mi karşında aciziz bunu bilmemizi istemedin mi zaten madem acizim madem nankörüm madem günahkarım benim yanışım nasıl değerli olabilir yakmak kurtarmaktan daha mı asil seyrettirip cenneti her türlü azap içindeyken o elleri minnacık yeni doğmuş günahsız insancıkların bebekliklerini nasıl yok sayıp...
cennet kokulu günahsız hallerini yarattıklarına bulaşmadan evvel nasıl... odun mu yaratılmıştık cehenneme hiç bir şeyden habersiz kaç milyar kişiyi yakacaksın bebekliklerini günahsızlıklarını geçmişe gömüp...
hesap sormak ne haddime umut kesmek ne haddime azapla yaşamak ne haddime nefes almak ne haddime var olmak ne haddime yok olmak ne haddime inanmak ne haddime inanmamak ne haddime merhametin...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
elestü evvel... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
elestü evvel... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
O yüce Yaradan merhametlilerin en merhametlisidir, af kapısı daima açıktır, yeter ki bizler değerli şair gibi af dilemeyi iç geçirmeyi içini ona dökmeyi bilelim. Kaleminiz daim ilhamınız bol olsun. Nicelerine diyor esenlikler diliyorum. Kaleminiz hep yazsın. Tebrikler.