Yalıtılmış bir tanrıya mahal veren sırlarla örülü evren: ruhun hörgücünde de saklı gizem telaffuz edilesi bir aşkın idam sehpasında devrilen şişeler gibi yıkılan putlar kırılan potlar gibi nasıl da şaibeli gezegen…

Aşkın b/atağında
Yalnızlığınsa kursağında
Takılı haram bir lokmadan hallice değil elbet
Gizin veryansın ettiği tüten bacasında
Şehir vapurunun güvertesine
Yaslanmış ölü martının nezdinde
Kapışan iblis ve zalim varsa yoksa mazlumun peşinde…

Refüze edilmiş bir tanı bir tını
Bodoslama sevdiğim, bir yılkı atı
Gibi de gemlemekten men ettiğim kendimi
Kederimin güftesi iken aşk
Kaderimin da bestesi iken sessizlik
Ve saf halim ve dünyam
Saf tuttuğum safiyet ve mazlumun yüreğine ekili
Bir tohum iken umut
Çocuk olmanın sekteye vurulduğu
Sakata gelmişken insanlık ve kâinat
Ve işte seken o kör kurşun yüreğimin
Kâh vurulduğu
Kâh sürgün edildiği
Kanayan coğrafyaların ve mazlumun da almışken ahını
Zalim ve ahvali

Tebessümlerin söndüğü
Aşkın kıyıldığı
Yaslandığı göğün başını Rabbine
Yanan yerkürenin de tozunu dumana katan bir yılkı atı
Mahiyetinde bindiğim kadar üstüne yalnızlık denen
O ağır romanın
Ön sözü olmaya aday bir ölüm bir dilek
Dikili ağacım olmasa da bağladığım çaputlar
Ruhumun mendireğine
Ve de kendimi mutluluktan ve aşktan men etmişken
Mahal verdiğim o zincirleme kazaya

Nüksettiğinde gün ışığı
Geceyi kürediğim şafağı
Atan şafağımda saklı iken gizem ve tehlike
Tehir ettiğim yine kendim
Üstüne ant içtiğim
Kutsal Kitabım
İçin için içtiğim zemzem suyu
Zanların uçuştuğu ne ki
Zemheride üşüyen ölen çocukların
Sonlanmış hayatlarına sebebiyet veren
Yandaş ve kancık gölgeler

Kardığım kadar duyguları esen rüzgâr
Ve idame ettiğim ömür
Nice dua nice sure
Suretlerin yansıttığı nefreti kini ve kibri
Lanetleyecek olan nasıl ki Tanrı
Yaşasın cehennem telaffuz etmekten men ettiğim kadar
Kendimi
Bedduadan lanet yağsın zalimin üstüne…