İnuitBugünlerde Sömürüldüğünü Kimliksiz bırakıldığını yeni anlayan İnuit bir evlatlık gibiyim Aldanışların yumağını sarmak için İpin ucunu arıyorum habire Ama yoğun düğümlerin arasından Çekip çıkarmakta zorlanıyorum Yeniden Ve mecalsiz Kendi iç isyanımın Felçli iklimine dönüyorum Karanlığın hünerli vaveylası Aralık günlerimi kırbaçlıyor Bu yüzden Tir tir titriyor Umudumun geri kalan toleransı Islığımın körpe koynunda Obez bir hüzün kanıyor İçimde adı konmamış nehirler uzuyor Ve kıyıları Kebnekaise’nin ıssız vadilerini yalıyor Gitgide metruklaşan Hıçkırıklarımın kızılı Güneşin savurgan ateşini Biraz daha sık Biraz daha aşkla düşlüyor H. Korkmaz, Aralık 23 Sthlm |
Ve kıyıları Kebnekaise’nin ıssız vadilerini yalıyor
Gitgide metruklaşan
Hıçkırıklarımın kızılı
Güneşin savurgan ateşini
Biraz daha sık
Biraz daha aşkla düşlüyor"
Bu potansiyeli biliyorum, hani sürekli kıyısından köşesinden dolandığımız.
Oturup bu mısralara karşı aç susuz boyuna düşleNebilirim...
Çok beğendim, daim olsun tebrik ederim...