İhtimamla şiir yazılır, Lavinia sözcüklerim bazen bir beden büyük gelir acıma hüznümse delip geçer gün ışığını ibadetin aşkında yanar yüreğim kavisinde ölürüm gülümsemelerime otağı kurar gidişlerin.

Cümleten seyyahtır cümlelerim bir yükümlülük babında
Çözeltisi ruhumun kardığım yarına
Yangını taşıdığım tahtımdan bahtıma
Kavrulur öznem kelamımsa yiten zamana
Ağıtlar yaktığım

Sense yâdımsın
Yağan yağmurum asla değilsin
Ne külfetim ne de külünden doğar yakarışlarım
Bir Umman iken
İçimde saklı o devasa gezegen
Baharım ve ufkum tutulan nutkum

Tekil bir düş idi g/ördüğüm madem
Hınca hınç bir sevdanın
Merhalesinde yanan meşalenin
Sancılı d/okunuşunda saklı şiirin de gözaltı süresi dolmuşken
Şairane bir esinti arayışındayım
En çok da yerin kırık sazında
Göğün tamburunda bin bir hali
Bir meale denk düşürdüğüm kadar
Hüznün kırbacı ile yazıyorum bu şiiri…

Simyacı gölgem simasından firar eden gülüşlerim
Ölü öfkem ölümcül bir diyez
Ödenesi bir diyet mecbur kılındığım
Kadar şu karanlık dehliz
Hangi minvalde saklı ise özlemini duyduğum deniz

Renk körü gecenin
Rakımı ölüm kokan peçemin
Ardına yığılı kâh kelam kâh geri dönümü olmayan
Nice yarım kalmış selam
Yine yarım kalmış bir hikâyeden firar ettiğim
Delişmen ruhumla çekincemle
Sevgi ekip hüzün biçtiğim
Seferi tanığıyım ben gizil gezegenin
Gizlim saklım yok madem
Öznemle hemhal sadık kaldığım
Sevginin mertebesi
İçimde kalan sanrıların ukdesi
Perçemime yağan karı
Yeter ki sonlandırsın Tanrı
En çok da kendime olan özlemim
Pekişen hasretimde saklı gizim

Bir curcuna ki evren
Asam kayıp
Devasa bir rahlede konuşlu gaipten gelen ayıp
Bir kelime olmasa gerek insan sevgim
Rabbin yaratısı
Her canlının kanayan coğrafyası
Nasıl ki hüzne bandım ben kalemi
Seyyah bir yorgunluktur saklı
Tutulası kıblemden yana tüm derdim
Hem kaybetmemek hem kaybolmamak adına
Çalıntı bir esaret iken mabedim
Kurşun ağırlığında çöken çatım
Çatık kaşlarım
Atıl düşlerim ve atık yaslarım