NAZİME BİBİ
Kocası hocaydı Erzurum’da kalırdı
Bilirdi ölümü lakin uzak sanırdı Saati geldi eşiyle yolu ayrıldı Düştü ağır imtihana Nazime Bibi Çiçekten gitti üç evlat, bitti sevgisi Cennetteydi Alisi, Elçisi, Nergisi Allah Allah der gezerdi, hasret ezgisi Cismi dünya canı ahret, Nazime Bibi Yıllarca bizde yaşadı, evin ruhuydu Her gece huzurda durmak onun huyuydu Yüzü sözü nurlu bakışları duruydu Az yer az söyler az uyur, Nazime Bibi Gece! Babam feryat etti kalktık yataktan Bibim kanatlı atla inmişti cennetten Allah’ın ordusu var öfkeli melekten Ah! Pek sitemkâr konuştu, Nazime Bibi Leyle-i kadr, uyan, inzal oluyor Kur’an Ey gafil kul! uykuda var mı cennet bulan Helak olur gider Hakka bigane duran Sürdü atını göklere, Nazime Bibi |