BİR D/OKUN BİN ŞİİR İŞİT...Bir yanılsama değil asla Bir alıntı hiç değil Bense metruk hecelerin ıssızlığında yağıyorum Yağmalanmış kalbimin dirayetini sınayıp Sığamazken de kabıma Kâh şiir olup ç/ağlıyorum Kâh sıvadığım kadar kollarını imgelerin Sürrealist doğasında tavlıyorum acımı Açmadığım kadar kalbimi Harında yalnızlığın, hareler örüyorum Girift hecelerin ıslık çaldığı bir kubbeye konuyorum Ama yetmiyor Kusurlarımı örtüyorum atlas varlığında kalemin Yorgun bir yorgan misali seriliyorum Miski amber kokan annemin gözlerinden akıyorum Ama kıyamıyorum daha fazla ağlamasına Kahvemi içip telvesinde ş/akıyorum bu sefer Ne fala inandığım Ne de faili olduğum yalnızlığın asma katında Kundaklanmış şiirlerime çimdik atıyorum Ve adıyorum kendimi Azadesiyim mademki Sevginin Azat edilesi dikenli bedenimde Bir ömür aştığım bentlerin nezdinde Bir töre kurşunu yiyen ölü çocuk gelinin Kucağındaki öksüz bebeğe Zılgıtlar sunan acının kafilesinde Neye denk düştüğünü bilmediğim ahvalin Soluna çektiği reste inat Solumla yaşayıp solumla yazıp Solumla sahip çıkıyorum Hem vicdana hem aşka Solmayı dilediğim de değil Sonlanmasını beklediğim hiç değil Soyutlandığım iken hayatın neşesi Cılkı çıktığı kadar da dünyanın Bir cinayet aleti olduğunu bile bile kalemin, Kaile alınmadığında sevgim ve şiirlerim Saklıyorum kanıtları bir bir Kefil olduğum kadar kelebek ömürlü şiirlerime Tütsülerde yanan hayaller misali Ve misilleme yapan İblisin şerrine okuduğum lanetin bir adım ötesi Soyut bir rahlede güncelliyorum iç sesimi Ve vicdanımı Körü körüne sevmek değil hem benimki Nasıl ki kordan bir alfabe türettim ben aşka ve şiire Varsın kör noktasında hüznün B/ölüneyim bir bir dizelere Nasıl ki kalemimi dövmedim bir ömür Şimdilerde d/övdüğüm kadar dizeleri Zabıtlara geçiyor ruhumdaki Kâh vaveyla Kâh çetelesini tuttuğum Yalnızlığın da mihenk taşı iken gaipten gelen coşkuma Şiirlerimi eş bildiğim kadar İçimdeki efsunlu kalbime Bir d/okunup bin şiir işitiyorum İşitiyor da eşrafım Aşkın ikamesinde idame ettiği kadar Aşkın tabanları yansa da eşlik ediyorum Bitimsiz yangına yakardığım kadar da Tüm içtenliğimle yüce Rabbime… |
şiirin ecesi...