Ey Mihrimah’ım

gördün mü bak
şahitlik ettiğin yeryüzü
bir gözyaşı tarlası
ne de çok sulandı bunca dem

yerde ağlayanlara
eşlik ediyor şimdi yağmurlar
utanır sema
göğe yükselen onca melekten


Ey Mihrimah’ım
gördün mü bak
seyretmeye ar ettiğin yâr yüzü
bir hüzün goncası
ne de çok üzüldü bunca seneler

keder eğirenlere eşlik ediyor şimdi
tüm çizgiler
utanır gülmez
bunca ağlayan gördüğünden


Ey Mihrimah’ım
gördün mü bak
sevmeye kıyamadığın kalbi
lime lime et parçası
ne de çok kıydılar düşünmeden

firakın feryadına eşlik ediyor şimdi
bütün hücreler
utanır istemez vuslat
utanır hasretlerden


Ey Mihrimah’ım
gündüzüme güneş
geceme ay olanım

lâldir halim sus pus
ruh sanki tende mahpus
bu hicran vaktinde
çıldırmak üzere us
bir medet gelmez mi
hû diyarından

Ey Mihrimah’ım
bak dinmez
bir lahza gülzârım
kesildi takat
yoktur dermanım
söyle
bir damla ab-ı hayatta mı
sunmazsın

yoksa
okunmayı mı bekler ellerinde
yazılmış kutlu fermanım

Ey Mihrimah’ım
bir kelâm bahşet
sırlı lisanından n’olur
sen konuş bir kere de
ben ömür boyu susayım.