YALNIZLIK SENFONİSİ
YALNIZLIK SENFONİSİ
Bir bulut belirir göz bebeklerimde bir yağmur toprağa hasret ağmadan gün sabaha mavisinden bir umut serpilir gökyüzünden bir kırlangıç uçuverir ki sol döşüm altından çırpınarak düşer avuçlarıma sen düşersin ben düşerim öyle bir niyaz sokulur ki iki dudak arasına özlemlerin yosmalığa bentler oluştururken göğsümde sana sarılamam ve dinlerim sezenden yalnızlık senfonisini ve dadanır dilime en güzel Dilekler Tanrım yeter ki içimden eksik etme onu yeter ki düşürme düşümden ben kendime sarılarak ta dans ederim Efkan ÖTGÜN |
Sevgi boyle birşey onsuz bile onla olmak
Şiirlerininizi hep beğeniýle okuyorum
Tebrikler
Saygılar