Yıllar öncesine, çocukluğuma götürdü dizeleriniz.
Anadolu’nun tüm köylerinde, hatta kırsal şehirlerde dahi hayat tam da böyleydi.
Zor, meşakkatli ama insani duyguların ve vasıfların tam da yaşandığı yıllardı.
Şimdi o hayat şartlarını kaldırabilir miyiz?
Elbette hayır.
Ama buna rağmen o günkü insanlıkları, dostlukları, samimiyeti ve en çok da gidenleri özlüyoruz aslında.
Ahirete irtihal eden anamızı, babamızı özledik.
O güven dolu ortamı, konumuzu komşumuzu, emmimizi dayımızı özledik
Giden çocukluğumuzu, kaybolan gençliğimizi özledik.
Bunca özlemin en büyük nedeni bu olsa gerek.
Çok güzel ve duygu dolu anlamlı bir şiirdi. Yürekten tebrik ediyorum.
Ben şiirin duygusu geçtikten sonra teknik konusuna çok da bakmıyorum aslında.
Harikaydı şiiriniz.
Kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizi.

Şuraya bir iki dörtlük de ben bırakıyorum
Saygı ile…

Tarlada ekini orakla biçip
Gözelerden avuç avuç su içip
Yazın kışlaklardan yaylaya göçüp
Kara çul çadırı kurasım geldi

Harman olduğunda sarı başaklar
Başlar idi bizim köyde keşikler
Patozun başında bizim uşaklar
Anadutnan deste veresim geldi

Gır arın üstüne eyeri vurup
Dizginler elimde punara varıp
Şahlandıkça türlü hayaller kurup
Atımı dağlara süresim geldi