SÖYLEYEMEM
yeşiller ardında maviliklerin bitiminde koca bir dağ
başı karlı yureği ateş hayat veren toprak o benim geçmişim mazim geleceğim adı ne diye sorma söyleyemem! o bir yıldız ışığın hüzünlü salınması yaklaşamadan uzaktan seyere daldığım hayata inat yaşadığım geceleri mehtabım gündüzleri gök kuşağım adı ne diye sorma söyleyemem! bir bestenin nağmeleri ruhuma ulaşan nihaventten hicaza geçişteki yumuşak taksim hoşbir peşrevle bağlanan gönül yolu adı ne diye sorma söyleyemem! kırık dökük bir geminin o kaptanı ben miçosu açılmış maviliklere dönmez geriye hayaldir belki varılacak son liman yinede elele kabullenmiş hırçın dalgaları adı ne diye sorma söyleyemem! anlatamam onu sana kelimeler yetmez doğan bir bebeğin ağlaması gibi oruçlu bir bedenin iftarı gibi kanserli bir hücrenin yenilmesi gibi günahlardan sıyrılmış bir ruhun inzivası gibi adı ne diye sorma söyleyemem! o aynadaki ben yüreğimdeki ben bendeki ben ve yine ben adresi yok kimliği yok cinsiyeti yok umuda yolculuğun son istasyonu adı ne diye sorma söyleyemem! sem_39 |