Tosunum
Bugünde yakayı ellere verdin
Ellerimiz yaka dolu tosunum Anlamadım neydi kendinle derdin Hicivlere meze oldu yokluğun Seni okuyan da gören de pişman Sandın ki aynalar seni taşıyan Kırk küpe kırk gece nefessiz dalsan Astarsız boya da tutmaz tosunum Buruştu kağıtlar kantar üstünde Limitleri taşırdın istemesen de Sanma bu kalemler kalır ojen de İstesen de yazamazsın tosunum Unuttuğumu unuttum seni görünce Akıl mı bıraktın uzun yolum da Bir telve de tutsan kırk yıl boyunca Hatırlarda aranmazsın tosunum. |