Süzmekle su temizlenmez pınar bozuksa baştan
Dar gününde kaçıyorsa vazgeç o arkadaştan
Yıllarca denizde kalsa damla su çıkmaz taştan
Çınar çürümüşte olsa suya gömülmez evlat.

Bil ki dünya hevesleri huzur bırakmaz sende
Öyle bir hayat yaşa ki ölümsüz ol, ölsen de
Yine bir bilene danış sen herşeyi bilsen de
Rehbersiz gidilen yoldan geri dönülmez evlat.

Haram yoldan gelen servet ateştir ahirette
Elbette zararın sırrı verilmeyen emekte
Kibir dikenleri büyür İmân olmayan kalpte
Benlik derdine düşene yigit denilmez evlat...

Gönül tahtının altında vardır görünmez direk
Vakit tamam olduğunda çeker görevli melek
İşte o gerçek ölümdür, imânsız çarpar yürek
Âşk ile Allah diyenler, nefse yenilmez evlat...

Sofranda bir parça ekmek, bir tas suyun var ise
Allah, diyor iken dilin, gönlün bahtiyar ise
Son yolculukta ardından garipler ağlar ise
Af berat’ını almadan kabre inilmez evlat.

Nûriye Akyol

Görsel alıntıdır.