KAYIBIN KAYIBI HİÇLİĞİN İÇLİGİiçimin tüm kuşları, bir cesetin, ölümün, kırılmış kolları, öyle durmadan, çırpınıyor, dövünüyor, ağlıyor, kimsenin duymadığı, kimsenin görmediği, dudakların kıpırdamadığı, sesin yürümediği, bir uzun, bir kısa, dön dolaş, iki oda beyin diyorlar, ben ezber ettim, ben camekansız kaldım, ne kuş konar, ne kuş kaçar, öyle uçan kuşlar, kanat seslerini duyuyorum sanki, ya da duyumsuyorum, öyle ya kuş kanatsız olur mu, hayalin perdesini kapattım, düşümde bile uçamazken, kimliği kayıp, mezar taşı konmamış bir ölüyken, kim arar, kim sorar, kayıbın kayıbı, hiçliğin h’içiydim… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |
bu kadar anlamsızlık içinde kendin olmak başka
sevgi yerine nefret diken yarın değil yara bırakır
ömrü yaralı yaşamak başka vefalı yaşamak başka