Şiir gibi ama şiir değil...

Düşünsenize;
Birinin canını yakıp yaralıyorsunuz
O ömür boyu bu acıyı çekiyor
Ama siz yaşattıklarınızı unutuyorsunuz.
Ve istiyorsunuz ki o da unutsun.
Ama o hâlâ aynı acıları çekiyor.

Birkaç yaranın acısı belirsiz olur.
Ancak yara almadık yer kalmayınca;
İlk acılar yeniden belirir.
Hiçbir şey unutulmuş değildi, aksine birikmişti.
Ama artık takat getiremiyor yüreğim...

Ölürüz de özür dilemeyiz diyorlar.
Büyükler (özür) dilemez diyorlar.
Sen bütün bunları (uyduruyorsun) diyorlar.
Sen özür dile de artık barışalım diyorlar...

Özür dilerim beni yaktığınız için,
Affedin bir daha dönmeyeceğim için,
Kusuruma bakmayın, bitiyor ömrümüz
Sonuçta can çıkar da huyunuz çıkmaz o bedenden...

Sizden aldığım ne varsa bıraktım yerine
Ne huyumuz bir, ne suyumuz şimdi.
Ben nefsimi yendim ama siz;
Şeytana sahiplenmişsiniz...


(Şiir değil özel mesele)