Bu şiir, iki ayrı şehirde yaşayan ve birbirleriyle kavuşamayan aşıkların hikayesini anlatmaktadır. Şiirdeki anlatıcı, sevgilisine seslenerek, onların ayrılığının bir savaş olduğunu ve ikisinin de bu savaşta yenildiğini ifade etmektedir.

İlk dörtlükte, aşıkların ayrılığının kaçınılmaz olduğu ifade edilmektedir. Şiirdeki anlatıcı, sevgilisiyle bir daha hiç karşılaşamayacağını ve görüşemeyeceğini bilmektedir. Bu ayrılık, aşıkların kaderinde yazılmıştır.
Gözyaşlarına karışmış hayallerimizi düşündüğümde, birbirimizden uzaklaştıkça kaybettiklerimizi hatırlıyorum. İki ayrı şehir, iki ayrı dünya gibi gelmeye başlamıştı aramızdaki mesafe. Senin umut dolu bakışların, denizlerin sonsuzluğunu hatırlatırken, benim dar sokaklarda unutulmaya yüz tutmuş hayallerim vardı. Belki birbirimize hiçbir zaman gerçek anlamda sarılamadık, belki de savaşın içinde kaybolup gittik.

Direndik, mücadele ettik, ama sonunda birbirimizi kaybettik. Belki de bu savaş, bizim için fazla ağırdı ve paramparça olmuş kalplerimizle dağıldık. İki dirençli ruhun, olmayacak rüzgarlara kanat çırpmış hikayesi burada noktalandı. İtiraf ediyorum, bu bir savaştı, ve maalesef ikimiz de yenildik. Ama hatıralarımızda, bu savaşın izleriyle yaşıyoruz, belki de bir gün kendi içsel barışımıza ulaşacağız.