AĞLAMA ANNE
(Şehit Öğretmenlerimize)

Bizler birer öğretmeniz cahilliğin göbeğinde,
Bizler için hayır duaları besle yüreğinde.
Bir gün bedenimi görürsen o bayrak direğinde:
Karalar bağlayıp sakın ağlama anne ağlama…
Amacımız ilim vermek ülkemizin her ilinde.
Kalem değil silah olursa öğrencimin elinde,
Beddua değil hayır duaları olsun dilinde.
Öğrencimin elinden can verirsem ağlama anne…
Bizim değimli ki bu vatanın dağları taşları,
İstikbâlimiz için feda ettik nice başları.
Yeter artık sil anne yüzünden süzülen yaşları.
Bil ki canımız ALLAH’tan emanet ağlama anne…
Yıldırılabilir mi? Yılar mı hiç eğitim ordusu…
Ne çıkar kursalar bize bin yerde bin tane pusu.
Bizler hepimiz de birer cennet-i âlâ yolcusu.
Dualarından sakın mahrum bırakma beni anne…
Ermeni itinin bayrağını çektirmem arşıma!
Değişmem hiçbir türküyü benim İstiklâl Marşı’ma!
Her seferinde hıçkırıklarla sarılıp sarılıp na’şıma,
Ağlama artık ağlama ne olur ağlama anne…
Öğrencime sevdirmek ALLAH’ı vatanı görevim.
Öğrencime doğruları göstermek benim ödevim.
Yas tutmasınlar o gün bayram olsun şenlensin evim.
Şehit annesi olduğunda dövünme övün anne
Sanki ciğerime işlemiş tebeşirin kokusu,
Yoktur hiçbir an terörden ölüm korkusu?
Beni de basarsa anne o ebediyet uykusu…
Gelip mezarım başına ağlama anne ağlama…
Emeklerinizi helâl ettirmekti benim tek derdim…
Her namazım sonunda ALLAH’a hep dua ederdim.
Önce öğrencime iyiyi öğreteceğim derdim.
İlk dersim de yarıda kalıverdi , ağlama anne…
Ne ümitlerle geldim buralara bak sonum ne oldu ?
Garip anam yine gözlerin bak taşlar ile doldu.
Okulumun bahçesindeki karanfiller de soldu…
Bahçedeki karanfillere bakıp bakıp ağlama anne…
Bafralı Bilâloğlu der ki;Ne zaman bitecek bu kan?
Sebepsiz yere daha ne kadar vereceğiz kurban!
Bu aziz vatana ihanet edenler işte meydan!
Bizler bu vatan için bir ölür bin diriliriz Evvel Allah!!!
Bizler bu vatan için bin başımız olsa veririz Evvel Allah…



BAFRALI BİLÂLOĞLU