Kimsem/siz Gökyüzüyüm Şimdilerdesusturulmuş acılarımın isyanlarına ekiliyken gözyaşlarım onca ütüye rağmen düzelmiyor bir türlü yokluğun gecenin ıslaklığına serilen kimsem/siz gökyüzüyüm şimdilerde dibine kadar bulanmışken bu aşka durduramıyorum şiirlere uzanan ellerimi . . yamalı umutların tek tek dokunduğu özgürlüğümün tek esareti bilesin hazirana kış biçtim yaz’ı aralığa artık taş kesiği karanlıklarda fırtınaların insafına bıraktım kendimi . . *Düş gibi biraz gözlerin biraz da sevinç yokluğun hücrelerimde onulmaz bir yara ve ben yine sana hasret yine sana hasta |