Buğu Gölü Kalesi
Girdikçe içine şehrin
Saçak altlarında gölgeler göreceksin İki ton koyu olacaklar sedir gölgesinden Bir yanma bir sanma bir anma göreceksin Uzadıkça şehre sokaklardan içeri Göğsünde zincirli kır papatyası var Aklın tamamen kontrolden geçmiş Ve aşkı üstünde bir elbisedir sanacaksın Diriler sanacaksın sokaklarda ölüleri Sen bir aynanın hikayesinde kaybolacaksın Üstünde yemyeşil bir akşam Gönlün bütün dolunay kesitlerinden daha kırık Yürü uzan ilerle de gör kavganın eğdiği başınla Bir kale bul kendine sığın kış boyunca Camlar içeriden dışarıya kapalı Dışarıdan içeriye buğulu olacak Bir anlam bir ansıma bir yangı olacak orada YarYüzünün kuzey yarısında kalacak aklın Kalbin bir göl sandalı gibi sakin kıpırtısız Unutma unutmamalısın unutamazsın Şehrin en zifir detayında saklıdır Karlı dağlar ve buğulu göllerin kalesi Sesinde bir merak suyun üstündesin Altından akacak hisarlı bir tarih Oysa ölüm.. Fecrin bir anlam ötesinde.. Yakalanacaksın Yapayalnızken.. Ü3Aralık2binon6ltı @.. Şükrü Özmen |
yapayalnız
~
Şiire ve şairine, gülden ağır sözümüz yok elbette.
Öğrenmeye; kör, sağır ve dilsiz zamanlarımız varken özellikle. O kendimizle dalaşarak çıktığımız dağlar.
Eskidikçe eksilen her ne varsa; o yer, o muska o teyel
tamamen silindiğinde okunmalıdır bütün şiirler. Hatta biz öldükten sonra.
varolunuz kıymetli insan
•