BEN EN ÇOK BENİ ÇAĞIRMANI SEVDİM
ben en çok beni çağırmanı sevdim
birde yüksek sesle çığlık atmanı gecenin düşlerinde sıvışıp gidişinde hıçkırıklara boğulmanı üslü kemiyetlerinde çarpanlara ayrılmanı hayallerde çırpınmanı sonra tarumar olmadan kıpırdamanı yalnızlıklar o duvardan bu duvara çarparken bütün bedenler hasrete lahavle kalırken dudaklarının kıyısına ilişmiş kelimeleri sevdim göz bebeklerine hazin bir uyku çökerken ya bendeki tutku birebir sessizliği delerken sensizliğin kimsesizliğini sevdim yak artık şu mumları dök eteğinden yosun bağlamış taşları yoksa dalıp gideceğim gece boyu ama apaçık ama kopkoyu hiç sormayacak mısın nerden geliyor bu değirmenin suyu anla artık bir sürü duygu biriktiriyorum sana bir sürü biraz yaş biraz da kuru |
nerden geliyor bu değirmenin suyu
anla artık
bir sürü duygu biriktiriyorum sana
bir sürü
biraz yaş
biraz da kuru
Dokunaklı ve duygu dolu anlamlı bir şiir olmuş hocam
Emeğinize yüreğinize sağlık tebrik ederim saygılar selamlar