*Nasıl bitsin ki mektuplar *
*Gelmedin *

İşte yine batıp giden bir günün elvedasında
Senin ayrılığın gibiydi güneşin yakıcı saçları
İçimde saklıydı gözlerinin hasreti ve bakışı
Ve hazan kadar hüzün veriyordu yokluğun
Sessiz akşamlar iniyor şimdi yine pencereme
Sol yanımda çırpınan bir kuş var, o sensin

Suskun olsa da dudaklarım bilsen neleri saklıyor
Ağlamaklı bakışlarımda gizliyorum maziyi
Sen alıp başını gidiyordun, istemeden ve ellerin bağlı
Yağmurlu geceler başlıyor mevsimlerimde yine
Herkes ışıklı evlerine koşuyordu her akşam
Hasreti bitiyordu sevgiyle, bana inat bu her mevsim
Ben seni arıyordum, seni bekliyordum kapılarda

Gecenin gözyaşları damlıyor, gecemde yine hep
Issız karanlıklarda koşuyorum, kabuslar kovalıyor düşlerimi
Sen gelesin diyeydi gecenin gözyaşları
Senin içindi semanın dinmeyen sağnakları
Ne sağnaklar, ne güzün esen rüzgarları
Üşütmedi beni... gidişinin ardından
Evim, şehrim ve bu dünya dar geldi bana
Sen gidince !

Neyleyim... sen olmadıktan sonra
Penceremde açan gülleri, ötüşen kuşları
Gecenin siyahını neyleyim, simsiyah saçların yok
Sonbahar yağmurlarında sevsem de dolaşmayı
Sarı yaprakları saya saya, neyleyim yanımda sen yok
Bana bakan, beni arayan siyah gözlerin yok !
Gecemi aydınlatan gülüşlerin yok !
Mis gibi kokan pastamı, böreklerimi neyleyim
Yoksun !

Günay Koçak

7. 11. 2023