......................................
Gönülden söyle gönülden,
İçir suyumu elinden,
Bal akan tatlı dilinden,
KASTEDİLEN de haz alsın.

Semâda bile yok rengin,
Uymaz sana yoktur dengin,
Derin sulardan da engin,
ÇOK ÇOK SEVEN`e yolsun.

Şu dünya bir gül bahçesi,
Çınlar bülbüllerin sesi,
Her dem seversin herkesi,
Gönül, DUYAN`ı duyasın.

Sensin bir ömür zamanım,
Damarlarımdaki kanım,
Gülmek isterse şu canım,
DOSTLAR DOSTU’yla gülesin.

Bir elin semâya bakar,
Diğeri de arza bakar,
Sular senden sana akar,
Sen ZENGİN`in deryasısın.

Dinle gönül sen kendini,
Çare isteyen derdini,
Dol da aş artık bendini,
CÖMERT OLAN`ı bulasın.

Değirmeni su döndürür,
Unu değirmen öğütür,
Taşı yine taş götürür,
O YARATICI götürsün.

Her şeyde gördün mucize,
Olanlar ibrettir bize,
Bizim gibi bir âcize...
RAHİM’e akın olasın.

Özünde olsun merhamet,
Çok hatalar ettik affet,
Gönül hakkını helâl et,
Sen BÜYÜK’le gönüldaşsın.

Bildiğim oldu bildiğin,
Lokma lokma hep dildiğin,
Sen gözyaşımı sildiğin,
DERMAN`a uzanan elsin.

Vicdânınla sen bir veli,
Bir tutarsın dostu eli,
Olursun yâr için deli,
SON OLAN`a varacaksın.

Bitiremem sensiz yolu,
Ben ağaç, sen dalı kolu,
Gönül ne boş, ne de dolu,
HÜKÜM VEREN`de kararsın.

Kalmasın tende bir telim,
Uzanmasın yâre elim,
Tutmasın isterse şu belim,
Sana ACIYAN acısın.

Her kapının anahtarı,
Her varlığın hükümdarı,
Sevgilinin de kararı,
Baştan BAŞLATAN`a tahtsın.

Çiçeği burnunda derler,
Samyeli gibi eserler,
İlk bastığın çukur yerler...
Bilen BİR`dir, anlayasın.

Anam, bacım, can kardeşim,
Bir de yâr olsun yoldaşım,
Ayrılmayan gönüldaşım,
VAR EDEN engel olmasın.

Üstte mavi gök içinde,
Altta yağız yer içinde,
Ne varsa gönül içinde,
GÖRÜNMEYEN`in bağısın.

Bazen sen indin aşağı,
Yâre oldun kul uşağı,
Olmuş isen bel kuşağı,
Seni KORUYAN sarınsın.

Yere düştüm sen kaldırdın,
Bazen derine daldırdın,
Bazen olmaza saldırdın,
GÜVEN VEREN`i bulasın.

Eller arasında başım,
Yardımcı ol gönüldaşım,
Gönül, candan arkadaşım,
YOL GÖSTEREN`e uyasın.

Anlarsın bütün dilleri,
Sır dolu şu gönülleri,
Ayırırsın güzelleri,
Sen GÜZEL AYIRAN’lasın.

Düşünürsün derin derin,
Dinle şu bastığın yerin,
Gelirse bir ses "aferin",
Sen AÇAN’la bir yoldasın.

Uzaklardan gelir mi ses,
Duyarım ben nefes nefes,
Gönüllerde dosttur herkes,
Sen NÜFUS EDEN`e dostsun.

Ne bir fırtına götürür,
Ne de bir kimse güldürür,
Seni yalnızlık söndürür,
SABIR VERENL’le olasın.

Bazen bir ana olursun,
Nasihat verir durursun,
Bazen de hep unutursun,
Dersi, VEREN`den alasın.

Yâr için hep uzaklara,
Düşsem bile tuzaklara,
Ayrılmayan can dostlara,
ŞANLI`ya da selâm olsun.

Ateş yanmadan tüter mi?
Gönül sevmeden güler mi?
Bülbül gülden vazgeçer mi?
Yolu SONSUZ`a tutasın.

El fânidir, tutan olmaz,
Seven gönül yârsiz olmaz,
Bülbül kuru dala konmaz,
ÖĞÜT VEREN’le olasın.

Yol gösterilmiş ezelden,
Anlatılmış hep güzelden,
Anlamak gerek tez elden,
Sen ADALET yolundasın.

Ne gönüller yandı, yanar,
Kimileri mal der yanar,
Kimi bir yudumla kanar,
Sen GERÇEK`ten kaçamazsın.

Olur ise halin üzgün,
Şu dünyada doğru düzgün,
Elin koynunda hep süzgün,
YÜCELTEN`i dost bulasın.

Korktuğumun biri yokluk,
Birisi de kula kulluk,
İstediğim karnım tokluk,
İçin YUMUŞAK’la olsun.

Dostlarını yitirmişsen,
Olur olmaz getirmişsen,
Sen bana da çektirmişsen,
İNTİKAM ALAN`a kalasın

.......................................

EKREM GÜRER (1985 İSTANBUL)