DUÂLAR ARŞ'A ÇIKMAZ
DUALAR ARŞ’A ÇIKMAZ
Gönülden çağlamayan nedâmet gözden akmaz Tövbe eden kulunu Mevlâ nâr’ında yakmaz Dilimizden dökülen duâlar arşa çıkmaz İmân ve ihlâs ile secdeye varmadıkça Her hücren "yetiş Rabb’im" diye haykırmadıkça... Âşk’a düşünce gönül kalkar perde aradan Âşık’lar acı duymaz, kan çağlasa yaradan Kul gönülden Allah der, yetişmez mi yaradan Nefs’in arzularını kulaklar duymadıkça. Göz yanılıp bir başka tarafa kaymadıkça Mevlâ’dadır yaranın her çaresi, ilacı Allah diye çarpan kalp duymaz Hak yolda acı Her secde bir vuslattır, namaz kulun miracı Dilekçenin ucunu âşk ile dağladıkça Duâlar geri dönmez diz çöküp ağladıkça... Mevlâ’m emir buyurmuş: Gir diye Hak yoluna Emrine karşı gelmek yakışır mı kuluna? Kul cennete giremez bil salına salına Günâh bataklığından çırpınıp çıkmadıkça. Takvâ zırhı giyinip, şeytanı yıkmadıkça... Hicranî gönül verip, dünyaya bağlanırsın Bu hayatın başı var, sonu yok mu sanırsın? Akşam oldu, gün battı, hâlâ oyalanırsın Açılmaz bu kapılar, ihlâslı çalmadıkça Varmaz oldun huzura çok darda kalmadıkça. Kalbimizde Kuran-ı en üste koymadıkça Kurtuluş yok müslüman sünnete uymadıkça. Nuriye Akyol (Hicranî) 2/10/2023 Görsel alıntıdır |