KÜPELİ KAZAN (AĞIT-II)Ateşte küpeli kazan Sen idin onu da alan Bekir Hoca, İsâ İmâm Yudular gaynar suynan. İki kişi tutuşurdu Herkes halka oluşurdu Goca evin çamaşırı Küpeliye doluşurdu. Fadik anan istemişti Küpeli al, gel demişti Hasta hasta çalışmıştın Fadik anan sevinmişti. Sanki bir ‘gelin kız’ gibi Pekte derincedir dibi Yusuf’umun hatırası Derdi, eben Mahi Bibi. Eşrefî der; yoktur kazan Kafaaller yaşar hazan Emmi, gardaş, bacı, kızan… Ayırdı küpeli kazan. EKREM GÜRER (2003 YOZGAT) |