........................................................

Suyu kaynar olmasın ey komşular,
Yusuf’umu yakmasın ey komşular
Sabunlayın kir kalmasın komşular
Temiz gitsin Yusuf’um, ey komşular.

Yavrum zayıf incitmeyin komşular
Teneşirde bekletmeyin komşular
Sevenleri gelsin yanında dursun
Düşmanlara elletmeyin komşular.

Ben ağlarım, emmin ağlar Yusuf’um
Bacın, gardaş, anan ağlar Yusuf’um
Yavruların şaşkın bakar Yusuf’um
Yıkıp gittin bizi Kara Yusuf’um.

Gözlerimiz görmez oldu Yusuf’um
Ellerimiz tutmaz oldu Yusuf’um
Son kez kalk ta bir bak bize Yusuf’um
Göz yaşları seller oldu Yusuf’um.

Salacandan tutamadık Yusuf’um
Elimizi koyamadık Yusuf’um
Bizler sana doyamadık Yusuf’um
Doysun şimdi kara toprak Yusuf’um.

Toprak attırdılar emminle bana
Derince koydular seni mezara
Sen orada yalnız, biz de burada
Garip kaldık emminle ben Yusuf’um.

Karabaş da ulur durur Yusuf’um
Her yerlerde arar durur Yusuf’um
At bir yerde, koç bir yerde Yusuf’um
Combalara kim yük vurur Yusuf’um.

Ak benizli Şahan’ıma yanmıştım
Bir yaşında Şahan’dan ayrılmıştın
Şahan kardeşini mi özlediydin?
Böyle mi gavil gurmuştun Yusuf’um?

Eğcen Dağı duman duman gardaşım
Hasan Ağam, halin yaman gardaşım
Yusuf’uma, hem sizlere gardaşım
Gurbet elde dayanamam gardaşım.

Elif Emen gelmiş ağıt yakıyor
Hem ağlıyor hem de hesap soruyor
“Dağların ardından göremedim ben
Yusuf’uma bakmadınız mı?” diyor.

Bacım, derin almış Yusuf yarayı
Bulamadı hiçbir doktor çareyi
Ne Yozgat’ı koyduk, ne Ankara’yı
Celâl Doktor bile ağladı bacım.

Koyun kuzu birbirine karışır
Kardeşlerin küçük, nasıl dolaşır
Sere serpe gezer kurtlar, düşmanlar
Bütün dostlar “Yusuf” diye ağlaşır.

Yusuf’um çok çekti, Mevlâ’m yardım et,
Sual meleklere kolayı emret.
Dar eyleme kabirini geniş et.
Mevlâ’m, GülYusuf’um sana emanet.

Hem dinledi hem ağladı Eşrefî,
Dost, düşmanı, bilen, duyan eşrefi,
Kendini dağladı emmi Eşref’i,
Kara Yusuf bir şerefli eşrefî

EKREM GÜRER (2003 YOZGAT)