YUSUF'UM (AĞIT-1)........................................................ Suyu kaynar olmasın ey komşular, Yusuf’umu yakmasın ey komşular Sabunlayın kir kalmasın komşular Temiz gitsin Yusuf’um, ey komşular. Yavrum zayıf incitmeyin komşular Teneşirde bekletmeyin komşular Sevenleri gelsin yanında dursun Düşmanlara elletmeyin komşular. Ben ağlarım, emmin ağlar Yusuf’um Bacın, gardaş, anan ağlar Yusuf’um Yavruların şaşkın bakar Yusuf’um Yıkıp gittin bizi Kara Yusuf’um. Gözlerimiz görmez oldu Yusuf’um Ellerimiz tutmaz oldu Yusuf’um Son kez kalk ta bir bak bize Yusuf’um Göz yaşları seller oldu Yusuf’um. Salacandan tutamadık Yusuf’um Elimizi koyamadık Yusuf’um Bizler sana doyamadık Yusuf’um Doysun şimdi kara toprak Yusuf’um. Toprak attırdılar emminle bana Derince koydular seni mezara Sen orada yalnız, biz de burada Garip kaldık emminle ben Yusuf’um. * Karabaş da ulur durur Yusuf’um Her yerlerde arar durur Yusuf’um At bir yerde, koç bir yerde Yusuf’um Combalara kim yük vurur Yusuf’um. * Ak benizli Şahan’ıma yanmıştım Bir yaşında Şahan’dan ayrılmıştın Şahan kardeşini mi özlediydin? Böyle mi gavil gurmuştun Yusuf’um? Eğcen Dağı duman duman gardaşım Hasan Ağam, halin yaman gardaşım Yusuf’uma, hem sizlere gardaşım Gurbet elde dayanamam gardaşım. Elif Emen gelmiş ağıt yakıyor Hem ağlıyor hem de hesap soruyor “Dağların ardından göremedim ben Yusuf’uma bakmadınız mı?” diyor. Bacım, derin almış Yusuf yarayı Bulamadı hiçbir doktor çareyi Ne Yozgat’ı koyduk, ne Ankara’yı Celâl Doktor bile ağladı bacım. * Koyun kuzu birbirine karışır Kardeşlerin küçük, nasıl dolaşır Sere serpe gezer kurtlar, düşmanlar Bütün dostlar “Yusuf” diye ağlaşır. Yusuf’um çok çekti, Mevlâ’m yardım et, Sual meleklere kolayı emret. Dar eyleme kabirini geniş et. Mevlâ’m, GülYusuf’um sana emanet. * Hem dinledi hem ağladı Eşrefî, Dost, düşmanı, bilen, duyan eşrefi, Kendini dağladı emmi Eşref’i, Kara Yusuf bir şerefli eşrefî EKREM GÜRER (2003 YOZGAT) |