Gönül yaralarım bitiyor sanma,
Bu yaraya merhem bulunmaz Dilber!
Her yüze gülenin sözüne kanma,
Herkesle arkadaş olunmaz Dilber!

Burdan gidiyorum diye üzülme
Gökte turna gibi yerde süzülme
İlk bahar gelince suda çözülme,
Her aşkın kıymeti bilinmez Dilber!

Savaş meydanına çıkınca yiğit
Kurumuş diyorlar dalında söğüt
Dede Korkut verir gençlere öğüt,
Cenaze evinde gülünmez Dilber!

Sevgi nedir dersen sevenler bilir
Gözde yaşlar varsa ağlayan silir
Gurbete gidenler gün olur gelir,
Yemene gidersen gelinmez Dilber!

Ömür uzun olsa kime ne yazar
Kuşun yuvasını kargalar bozar
Yar uçtuğu zaman yerinde tozar,
İstenmeyen yerde kalınmaz Dilber!

DOĞANAY’ım gülün dikeni vardır
Bu dünya sevene derler ki dardır
Güvendiğin dağlar mutlaka kardır,
Zurnasız davullar çalınmaz Dilber!

Kemal DOĞANAY