Ölü bir öfke ile k/azdı kabrini aşkın şahında değil kinin b/atağında süzüldü gözlerden ırak olsa da varlığı dinmeyen bir acı ile bağrına b/astı ölümü ağrına gitse de yavaşça ölmenin t/adını çıkardı zalim kâfir bir sentez belki bir nefes ötesi nefsine taparken ölümcül bir diyezde ödedi diyetini çünkü MASUMİYET SAKLI İDİ MAZLUM RUHLAR SOKAĞINDA…

Göğün münferit sarkacı aşkı adayan
Bataklık kuşları değildi içine çeken
Çünkü cennetti bastığı ayakları ile nasıl da sağlam zemine
Elemden çektiği çileyi sundu önce
Ve çil yavrusu gibi dağılan
Sözcüklerle örülü bir güfte armağan etti Rabbi:
Adı çocuktu sadece çocuk
Basireti b/ağlanmış kuşlardan mütevellit
Ruhunda saklı kilimi serdi yere: anne sesinde
Saklı sözcüklerden örülü duaların nezdinde
Koruyucu meleklerin inhisarında
Şah damarından yakın olana sevdalı
Bir alıcı kuş misali uçarken bir dertten alıp da başını
Aslında sadece kendinden gitmek isterken…

Hazan semirdi.
Hüzün böğründe saklı.
Hüzzam makamında hayatı
Yalnızlığın sarnıcında gördüğü yürüdüğü Düşler Sokağı.
Sezilerinden sekti kuşlar…

Kuş gibi çırpınan yüreği nasıl ki azadesi idi ömür
Denen bestenin lütfuna b/andı acıyı
Aşkla ihtimamla sever yaşarken kursağında saklı lokmayı
Çıkarıp verdi yanındaki çocuğa
Ne de olsa acı kumasıydı evrenin
Ne de olsa o dik başlı acı her evrenin
Bir sonrası
Nüktedan ruhundan firar eden gölgesi
Kadar
Kardığı
Yalnızlığın
Künyesinde seken tek hece sadece tek hece:

Adı aşk soyadı gam
Bir renk doğan bir kuş uçan
Seyisi gölgesinin
Koşan bir yılkı atı
Binemediği henüz trenin son seferine
Semada saklı umudu
İçinde saklı tutkusu
Ve aşkla evelemeden gevelemeden yandığı kadar
Yakardığı yüce Huda
Yalnızlık varsın olsun yongası…

Hüzne bandığı kalemi
Dikte eden
Hazan yüklü muhteris bir gölge değilken asla
Asası kalem
Asi/l yüreğinden her dökülen zerre
Bir sonraki güne hazırlandığı
Önceden öncesine d/okunan gaipten gelen coşkusu
Bir rivayet olsa da mutluluk
Hararetle yazdığı kadar asla da tutuk
Değilken kalemi ve işte sağdıcı ufuk
İçtimada umut

Beylik değildi aşk madem
Beyitler aşan kıtalar deviren
Ummanlarda yüzen delicesine seven
Kalbinden de öte
Kabrine yakın yalancı dünyaya uzak
Asla da içine düşmediği bir tuzak
İken rotası
Yâdı ve günü ve ömrü ve önü
Anne kokan dualardan arda kalan
Umudun ve hidayetin
Dinmeyen ç/ağrısı.

Bir b/ölü iki iken sevgiyle harmanladığı
Tek ışığı tek şıkkı
Anne kokusunda esen rüzgâra sevdalı ve duacı
Yoktan var edene adadığı ve tapındığı sefil varlığı
Ne de olsa ölümdü
Defalarca muştalayan
Asla mum değildi
Bilakis sönmeyen feri s/onsuzluğun gölgesinde dahi
Kıyılırken içi
Aralıksız kıyama duran sevgiyi
Şair edindiği kadar aşkın ve kalemin ilhamı
İle başı nasıl ki dönük Rabbine
Aşkın şüheda mazisinde saklı
S/onsuzluğun dinmeyen ç/ağrısı…