YADİGAR
YADİGÂR
Dönün bakın çağ bırakan atalar Karmakarış, haller kaldı yadigâr Hâkimlere, zaman yoktu yatalar Bölüşülmez mallar kaldı yadigâr İt koymuşlar eski baba yurduna Kimi kuşa havlar, çoğu kurduna Her göbelin, akıl ermez derdine Ocak söndü, küller kaldı yadigâr Baykuşun matemi, ediyor verem Cinci bilgin oldu falcı muhterem Birkaç çürük direk bir kırık keren Toz dumanlı, yollar kaldı yadigâr Kimi çordan gitti kimi veremden İz yok marabanı, hakir görenden Laf eden yok, evliyadan erenden Kendi bilmez kullar kaldı yadigâr Şerifoğlu’m, dünya boştu denildi Denildi de, mazlum hakkı yenildi Mezarcında bir mezara gömüldü Kazma kürek, beller kaldı yadigâr Ali Eliş Söz: Keren (halk ağzı) köy evlerinde kullanılan kalın ağaç kiriş |